Pitanja estetike i proporcije u prirodi teme su koje su se izučavala još od davnina. Još su Pitagora i Euklid u 6 veku pne istakli značaj i opisali „zlatnu proporciju“. Ova proporcija, označena grčkim slovom phi, označava odnos veće celine prema manjoj i taj odnos približno izgleda ovako: 1.61803:1. Pomenuti antički matematičati bili su ospednuti ovim brojem, pre svega zbog njegove prisutnosti u geometriji.
Nakon njih, brojni matematičari tokom svih epoha bavili su se ovim odnosom, počevši od Leonarda Bonačija (Fibonačija), preko Johana Keplere pa sve do Rodžera Penrouza. Fasciniranost zlatnog broja nije se ograničavala isključivo na matematičare. Šta više, zlatna proporcija tj. odnos veće naspram manje celine veoma je rasprostranjena u prirodi. Upravo zbog toga su i brojni umetnici koristili i primenjivali u svojim radovima: Dali u svojim slikama, Betoven i Mocart u svojim simfonijama, Stradivari u svojim violinama itd. Danas se ova simetrija može naći u brojnim arhitektonskim zdanjima, kao što su Kinseki zid, Velika piramida u Gizi, Partenon, Notr Dam katedrala, centrala UN u Nju Jorku itd.’Može se slobodno kazati da je zlatna proporcija je inspirisala mnoge mislioce svih disciplina kao ni jedan drugi broj u istoriji matematike.
Kada govorimo o ljudskom telu, još je Leonardo de Vinči zajedno sa svojim mentorom Lukom Pacioliem definisao ovaj odnos kao „Božiju proporciju“. U njihovoj knjizi „De divina proportione”, koju je napisao Pacioli, a ilustrovao De Vinči, detaljno je opisan ovaj odnos i njegova primena u arhitekturi, geometriji i umetnosti.
Iako se kaže da je lepota u oku posmatrača i da ona varira od rase, kulture i epohe u kojoj živimo, ipak je osećaj za lepo usađen u svima nama i on se svodi na nesvesno opažanja zlatne proporcije. Ovo se najlakše može primeniti na lice tj. na naš doživljaj da li nekog smatramo lepim ili ne. Zlatna proporcija je sveprisutna na našem licu tj. da budemo precizniji na licu onih kojih smatramo lepim. U osnovi svakog od ovih lica stoji broj phi. Šta više, upotrebom zlatne proporcije može se napraviti i phi maska, na osnovu koje možemo videti da li je neko lice skladno ili ne.
Izgledalo je sasvim logično da se ova proporcija može primeniti i na lepotu osmeha. Naime, italijan Lombardi je 1973 predložio da se broj phi može primeniti i u stomatologiji, dok Levin 1978. predlaže da se zlatna proporcija koristi kao vodilja prilikom rekonstrukcije ili korekcije zuba, naročito gornjih sekutića. Nakon njega, brojna istraživanja su pokazala da se, prilikom izrade tj. rekonstrukcije osmeha, može osloniti na matematičko izračunavanje dimenzija pojedinih zuba. Kao jedan od rezultata primene ove mogućnosti „izračunavanja“ savršenog osmeha, pojavilo se i nekoliko softverskih rešenja. Ovi programi omogućavaju stomatolozima i pacijentima da, na osnovu nekoliko fotografija i primenom odgovarajućih merenja, tačno odrede izgled budućih (savršenih) nadoknada zuba. Ovakva rešenja omogućavaju pacijentu da vidi kako će izgledati nakon završene intervencije pre nego što i sedne na stolicu. Nakon odobrenja od strane pacijenta, merenja i šeme budućih nadoknada šalju se laboratoriji na kojoj je da ispoštuje zadata upustva.